Short biography :
Assosiate Prof. Dr. Tarana Turan Rahimli is an Azerbaijani poet, writer, journalist, translator, literary critic, teacher, academic, is an active member of the International Literary Agency in Turkey, Azerbaijan, Philippine, Kazakistan, Italy, Oman, Belgium, USA. She is a doctor of philological sciences, Associate Professor, author of 9 books and more than 500 articles. She is the editor and reviewer of 25 monographs and poetry books. Her poems and prose works have been translated into 35 languages. The work has been published in more than 45 Western and Eastern countries. Her poems were published in Azerbaijan, England, Italy, Spain, USA, Germany, Belgium, Bulgaria, Bosnia and Herzegovina, Chile, China, Oman, Turkey, Russia, Romania, India, Portugal, Saudi Arabia, Egypt, Ukraine, Kazakhstan, Serbia, Uzbekistan, Kyrgyzstan, Macedonia, Mexico, Greece, Morocco, Kosovo, Japan, Venezuela and in other countries. Including her poems and articles have been published in many international sites around the world, on periodicals and in anthologies. Prominent poets and literary critics of 15 countries wrote articles about his poetry, and his interviews were published in 27 countries. He has been awarded with more than 50 international awards and 300 honorary degrees and diplomas.
SƏNƏ YAZMADIĞIM ŞEİR
(Anama)
Sənə yazmadığım şeir
Yıxacaq içimdə məni.
Öləndə ruhuma dolub
Çıxacaq içimdən mənim.
Boynumda haqq gedəcəyəm,
Bu torpaq, daş bilməyəcək.
Qoynunda sevgi tapdığım
O yaz, o qış dönməyəcək.
Yerə girəcək gözümdə
Dost-tanışın dönük üzü.
Axtaracaq məndən sonra
Ruhum sənə layiq sözü.
Sənə yazmadığım şeir
Gizlicə enəcək qəbrə.
Sən də ağlamayacaqsan
Doğulmayıb ölən şeirə.
GEDƏK SƏNƏ VƏTƏN OLUM
Daha heç nə umma məndən,
Nəyim qalıb ki, tən bölüm?!
Bu vətən sənə yanmadı,
Gedək sənə vətən olum.
Gedək bağlayım gözünü,
O həsrətə sarı baxma.
Gedək, qürbətin içindən
Yol tapıb o yana çıxma.
Özümə gün ağlamadım,
Barı sənə gərək olum.
İçində yer saxla mənə,
Öləndə vətəndə ölüm.
HƏR AXŞAM İÇİNDƏ BİR ÜMİD ÖLDÜ
(Özünü tənha hiss edən ərli qadınlara)
Hər axşam içində bir ümid öldü,
Hər gecə bir təzə həsrət doğuldu.
Ağladın qəlbini boşaltmaq üçün,
Gözünün yaşında özün boğuldun.
Sən ər nəvazişi gördün yuxuda,
Xəyalda baş tutdu arzun, niyyətin.
Saxta səadətin dillərə düşdü,
Səni güıdürmədi sevgi qismətin.
Pəncərə önündə heykələ döndün,
Ölmüş məhəbbətin başdaşı kimi.
Səni isitmədi nə bahar, nə yay,
Ömrün o payızı, o qışı kimi.
Qorudun ətirli xatirələri,
Bir dünya sevgidən sənə bu qaldı.
Qəribə taledi, nigahdan sonra
Adın ərli oldu, sən tənha qadın.
SƏNİ SEVMƏDİM
Mən səni sevmədim məni yandıra,
Sevgimlə açılan gözünü sevdim
Dilindən çıxanlar dillərə düşdü,
Mənə demədiyin sözünü sevdim.
Qıymadım od olub bağrını sökəm,
Bəxtimi doğradım sənə bəxt tikəm.
Sevmədim vüsalın şirəsin çəkəm,
İçimdə həsrətin izini sevdim.
Mən səni sevmədim borclu qalasan,
İstədim qəlbimi borca salasan.
Mən sevən deyildim, min sən olasan,
Sənin ürəyində özümü sevdim.
DAŞ «GÖZƏLLƏMƏ»Sİ
Ürəksizə «daşsan» deyib daşın ürəyinə dəymə,
Daş var ki, əsrlər döyüb, başını o daşa döymə.
Daşa versən əməyini heç vaxt səni xar eləməz,
Söz var desən daş əriyər, qəlb var ona kar eləməz.
Adamın unutduğunu daşın yaddaşı unutmur,
Kimsə haqsız daşa tutur, haqsız atılan daş tutmur.
Axar suya yuxu danış, sirrini qara daşa de,
Daş – son mənzildəki dostun, məzarının qardaşıdı.
Bağlı-bağlı qapıları döydüyümüz daşlar açdı,
Daşlar tikdi evimizi, yolumuzdan daşlar qaçdı.
Dostun, yadın səbri çatmır, dərdimizi daş dinləyir,
Bu dünyanın gərdişinə daş ağlayır, daş inləyir.
Çörəyimiz daşdan çıxır, işimiz daşa dirənir,
Bərkiyirik daş oluruq, bəzən daş bizdən imrənir.
Ölür yarpaq da, çiçək də, o yurd yerində daş qalır,
Min ildən qalma daş bizi tarixin yadına salır.